این رنج روور حیوان چموشی است که هیچ جا گیر نمی افتد! می خواهیم این ماشین را در آب و یخ و پستی و بلندی ها برانیم تا ضعف ها و قوت هایش مشخص شود. با آن به نزدیکی یک راه گاه مذاب های آتشفشانی آمده ایم که تا همین پنج سال پیش فعال بود و سنگ هایی که اینجا درست کرده هنوز محکم و جوان هستند. یک دریاچه نیمه یخی هم در کنار ماست و تکه هایی از زمین اینجا را برف پوشانده است. شاید حتی فکر راندن در چنین زمینی هم وحشت به دل هر کسی بیندازد ولی رنج روور برای همین ناهمواری ها ساخته شده است. باید ببینیم آیا به زانو در می آید یا نه! هوا آن قدر سرد است و سوز دارد که حتی چند دقیقه هم نمی توانیم بیرون ماشین سرما را تحمل کنیم. ابتدا با راندن روی لبه دره ای که حرکت مواد مذاب ایجاد کرده آغاز می کنیم
.
اگر ماشین تعادلش را از دست بدهد سه متر سقوط می کند و با سر روی زمین می افتد. و اگر چنین اتفاقی بیفتد باید آن را همین جا بگذاریم و با لند روور دیگری که به همراه آورده ایم مستقیم به عقب برگردیم. البته اگر در ماشین سالم بمانیم و بتوانیم تکان بخوریم! شن های لبه این شیار نرم است ولی این شاسی بلند تا اینجا قرص و محکم نشان می دهد. چرخ های به نسبت پهن، ماشین را به زمین می چسباند و اجازه نمی دهد نیروی گشتاوری وارد شده آن را روی زمین بغلتاند.
اما همین جا یک حادثه در کمین ماست. ناگهان تکه ای از خاک زیر یکی از چرخ های عقب ماشین که به سمت دره است پایین می ریزد و عقب ماشین به داخل شیار منحرف می شود ولی ماشین می تواند با یک حرکت خودش را دوباره بالا بکشد. انگار که چارچنگولی به زمین چسبیده است! مطمئنا اگر یک ماشین تک دیفرانسیل بود ما داخل دره افتاده بودیم! ماشین سیستم فنربندی فوق العاده نرمی دارد. به نرمی سرنشینان را بالا و پایین می کند و احساس می کنید در یک قایق بزرگ نشسته اید. اما با وجود اینکه فنربندی نرمی دارد، عکس العمل های ماشین تیز و سریع است.
فرد همراه ما که کنار راننده نشسته است ناگهان فریاد بلندی سر می دهد؛ به یک صخره بزرگ رسیده ایم که به دلیل پستی و بلندی های راه از دور معلوم نبود. دیگر برای عکس العمل دیر شده است و دو چرخ ماشین روی آن می رود و پایین می آید. ضربه بسیار شدید است ولی اتفاق خاصی نمی افتد. شاید اگر یک سدان روی این صخره رفته بود از وسط به دو نیم تقسیم می شد! به یک تپه با شیب نسبتا زیاد می رسیم که در کنار دره قد کشیده است. بالا رفتن از این تپه وحشتناک است چون اگر ماشین بلغزد، به درون دره سقوط می کنیم ولی هنگام حرکت به سمت بالا ماشین کاملا روی زمین مستقر است و تعادلش را حفظ می کند
اگرچه ماشین روی زمین به خوبی حرکت می کند ولی گاهی تا اندازه ای در ماسه ها درجا می زند و بکسوبات می کند. اینجاست که جعبه دنده بزرگ و ۸ سرعته ماشین می تواند به کمک راننده بیاید و اوضاع را سر و سامان بدهد. در عین اینکه ماشین درگیر حرکت روی چنین زمین ناهمواری است، با تعویض دنده شتاب و جهش اتومبیل های اسپرت را از خود نشان می دهد. این گیرباکس در واقع همان چیزی است که در ب ام و ایکس۵ هم استفاده شده است و در شن و ماسه ها آدم را به یاد جلال و شکوه آن ماشین می اندازد
پادشاه بی راهه ها
مهمترین ویژگی این ماشین شاید سیستم فنربندی و تعلیق حیرت انگیزش باشد. در آن که بنشینید انگار نه انگار که چرخ ها دارد روی آن همه سنگ و پستی و بلنی حرکت می کند. برای مدت کوتاهی سرعت ماشین را به شدت بالا می بریم. باید اعتراف کرد که در این سرعت ها سیستم فنربندی دیگر به آن خوبی کار نمی کند. حالا وقت آن رسیده که ماشین را کمی بیشتر اذیت کنیم! به شن های ساحلی رسیده ایم و سطح زمین صاف است. ماشین در اوج قدرت و تسلط به حرکتش ادامه می دهد و طراحی آیرودینامیک اش را به رخ می کشد.
البته این ماشین رژیم گرفته و نسبت به مدل های قبلی سبک تر شده است! ولی باز هم کمی سنگین و افتاده به نظر می رسد. وقتی تکان می خورد آدم حس می کند که وزن سنگین ماشین که روی شاسی پهن اش توزیع شده از تحمل چرخ ها بیشتر است و در اثر بالا و پایین شدن ضربه هایی می زند که نمی گذارد تایرهای ماشین آزاد و راحت بچرخند. وقتی در آن می نشینید حس می کنید به همین دلیل بخشی از قدرت و تمایل ماشین به شتاب گرفتن و حرکت در حال از بین رفتن است.
اما کنترل یا اصطلاحا هندلینگ ماشین بی نظیر است و اگرانصاف بدهیم، هیچ ایرادی نمی شود به آن گرفت. وقتی به رنج روور فرمان می دهید به سرعت به خودش می جنبد و با اینکه زمین ناهموار و در بعضی نقاط نرم است اصلا وقت را تلف نمی کند و گیر نمی افتد. چرا که در زمین های نرم اگر به ماشین فرمان شدید بدهید به دلیل چرخیدن چرخ ها انتظار می رود تایرها کمی در خاک فرو بروند و شتاب ماشین برای لحظه ای کوتاه گرفته شود.
حالا می خواهیم این ماشین را که یکی از پادشاهان بی راهه یا اصطلاحا آفرود دنیا است، به آب بزنیم! عمود بر خط ساحل به دریای قطبی وارد می شویم و به تدریج زاویه مان را با این خط کم می کنیم. ماشین در ابتدا عملکرد قابل تحسینی دارد. با اینکه بخشی از لاستیک ها حالا زیر آب هستند از روی حرکت ماشین هیچ چیز نمی شود حس کرد. فقط صدای بر هم خوردن آب را می شود تشخیص داد. ولی کمی که جلوتر می رویم آب قدرت ماشین را تحت تاثیر قرار می دهد. حالا رنج روور سنگین تر و با رخوت بیشتری حرکت می کند. آب اکنون از بدنه بالاتر آمده است اما ماشین همچنان می تواند حرکت کند. ولی ما نمی خواهیم دست به خودکشی بزنیم!
دوباره به ساحل نزدیک تر می شویم. حالا آب تا وسط چرخ های ماشین ایستاده است. موازی ساحل سرعت می گیریم و به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسیم. ماشین به خوبی حرکت می کند فقط ضربه های متناوبی را حس می کنیم و ماشین کمی جهش های متوالی دارد که خیلی طبیعی است. حالا می خواهیم ببینیم چه چیزی بالاخره می تواند این غول آفرود را متوقف کند. از دریا بیرون می آییم و به سمت رودخانه ای دیگر که در آن نزدیکی است می رویم. عمق آب زیاد است اما ما قصد داریم از عرض رودخانه بگذریم.
خطر رود از دریا کمتر است و اینجا می توانیم ریسک بیشتری بکنیم. به درون آب می رویم و عمق را بیشتر می کنیم. و به وسط رودخانه می رسیم. اینجا تقریبا یک متر درون آب هستیم. چند ثانیه مکث می کنیم ولی زودتر باید به آن طرف برویم چون اگر بیشتر بایستیم آب زیر چرخ های ماشین را می شوید و گود می کند و بیرون آمدن سخت و سخت تر می شود. رنج روور جدید مجهز به سیستم بسیار جالبی است. این ماشین حس گرهایی دارد که در عمق بسیار بالای آب به کار می افتند
سنسورهای اطراف بدنه ماشین تشخیص می دهند که عمق آب زیاد شده است و بدنه خودرو در آستانه شناور شدن است و این را به صورت پیامی به کامپیوتر مرکزی ماشین گزارش می دهند. سپس فنرهای ماشین چرخ ها را به سمت پایین فشار می دهند تا ماشین به زمین بچسبد و از کف جدا نشود. وقتی در عمق زیاد آب هستید از یک جایی که جلوتر بروید ناگهان حس می کنید که ماشین بدنه اش را بالا می کشد و چرخ هایش را به زمین می چسباند. برای چنین مانورهایی رنج روور از یک کمپرسور اضافی در سیستم تعلیق اش بهره می برد
دیگر از رودخانه بیرون می رویم و روی ماسه ها چرخی می زنیم. دوباره کمی از ساحل فاصله می گیریم و به تپه و صخره ها نزدیک می شویم. از چند صخره و سنگ بزرگ بالا می رویم. ماشین خیلی راحت این کار را انجام می دهد و چرخ ها خودشان را از روی زمین بلند کرده روی صخره ها می اندازند. با ماشین از روی چند تپه کوتاه می پریم. این یکی ولی خیلی بلندتر است. ماشین نزدیک به یک متر و نیم از روی زمین بلند می شود و پایین می آید. فرودهای ماشین مطمئن و بی دردسر است. اصلا هم تعادلش بر هم نمی خورد و سیستم فنربندی انسجامش را از دست نمی دهد. انگار که دارید یک بنتلی را می رانید! به همان اندازه آرامش دارد! تا اینجا واقعا عملکرد ماشین قانع کننده است. آدم اصلا دلش نمی خواهد از ماشین پیاده شود
سرهم بندی شیشه ها و قسمت های داخلی بدنه دقت بالایی دارد و صدای بسیار کمی از بیرون به داخل ماشین می آید. در حالی که داریم گاز می دهیم و از سنگ ها و صخره ها عبور می کنیم در ماشین سکوت حاکم است. با کمی رانندگی از آن مناطق فاصله می گیریم. به قسمت های غربی تر ساحل ایسلند می رویم. با نور نارنجی خورشید اینجا انگار روی مریخ هستید با این تفاوت که برف روی زمین نشسته است. از شیب یک پرتگاه بالا می رویم. شیب مدام بیشتر می شود و به جایی می رسیم که ماشین با زحمت بیشتری باید راهش را باز کند. ولی با این حال و در حالی که شیب بسیار تند است خیالمان راحت است و یک لحظه هم فکر نمی کنیم الان دیگر می ایستد! سرانجام به بالاترین نقطه می رسیم. از بالا که به پایین نگاه می کنیم بهتر متوجه می شویم که چه شیب خطرناکی را پشت سر گذاشته ایم.
یکی از آپشن های نمایشگر ماشین صفحه ای است که با اطلاعات کامل و دقیق توزیع وزن ماشین، وضعیت فنرها و باری که هر کدام از چرخ ها تحمل می کنند را به شما نشان می دهد. در هنگام بالا رفتن از یک شیب تند اطلاعات این قسمت که از لحاظ گرافیکی هم زیبا طراحی شده است می تواند برای هر کسی بسیار جالب باشد. درون ماشین را هم نباید فراموش کنیم. بر طراحی داخلی کاملا روح رنج روور حاکم است. همه چیز درعین حفظ حالت کلاسیک و سادگی، مدرن و شیک است.
وقتی آن را با مدل های قدیمی تر مقایسه کنید متوجه می شوید که در این سال ها تغییرات زیادی کرده و کاملا به یک طرح دیگر تبدیل شده است. طراحی بیرونی این ماشین هم همان طور است که باید باشد. این یک شاسی بلند آفرود است نه ماشینی مناسب برای مهمانی و خرید! پس انتظار طراحی ظریف از آن نداشته باشید. آنچه در چهره رنج روور موج می زند قدرت و اطمینان است. از رو به رو اگر به آن نگاه کنید واقعا ظاهر مصمم و آرامی دارد. انگار انسان را به حرکت ترغیب می کند. واقعیت این است که ظاهر این ماشین هم، نشان از موتور ۵ لیتری وی ۸ آن دارد که ۳۷۵ اسب بخار قدرت تولید می کند و ۳۷۵ نیوتن متر نیروی گشتاوری.
به هر حال این ماشین هم مانند هر ماشین دیگری، مجموعه ای از نکات مثبت و منفی است و نباید درباره آن اغراق کرد ولی با اطمینان می توان گفت کسانی که طرفدار ماشین های این چنینی هستند و رنج روورهای قدیمی تر را دوست داشته اند حتما از این یکی هم خوششان خواهد آمد و مشتری مدل جدیدتر هم خواهند بود. فروش این ماشین در آخرین روزهای سال میلادی جاری در آمریکا آغاز خواهد شد. قیمت مدل پایه این ماشین ۸۳ هزار دلار است ولی مدل های پیشرفته تراش که امکانات بیشتری دارند تا ۱۳۰ هزار دلار هم قیمت خواهند داشت..