حرکت در برف آبدار و شل :
در این نوع مسیر خطر بکسباد کردن و درجا کارکردن اتومبیل زیاد است . موارد زیر در هنگام موجود نبودن زنجیر چرخ توصیه می شود :
۱ – روش مکانیکی این است که در زیر چرخ های انتقال دهنده نیروی موتور(متصل به دیفرانسیل) وسایلی از قبیل لاستیک کف ماشین – پارچه – گونی و حتی شاخه درخت و غیره قرار می دهند تا اصطکاک بین چرخ و جاده زیاد شده و اتومبیل از جای خود حرکت کند.
۲ – برف های جلو چرخ را پاک می نماییم . سپس اتومبیل را به منطقه پاک شده هل داده و حرکت می کنیم.
۳ – اگر اتومبیل پس از شروع حرکت شروع به بکساد کرد درحالی که دنده یک درگیر است پا را روی کلاچ تا آخر فشرده و باعث می شویم اتومبیل به عقب برگردد. سپس با رها کردن آهسته پدال کلاچ مجددا حرکت کرده و به جلو می رویم و این عمل جلو و عقب رفتن اتومبیل را آنقدر ادامه می دهیم تا اتومبیل انرژی مکانیکی لازم را بدست آورده و قدرت خارج شدن از منطقه را داشته باشد.
حرکت در برف خشک و یخبندان :
در چنین مواقعی و چنین مکان ها بیشتر در سر بالایی ها چرخ بکسباد می کند.
پاشیدن شن و ریگ روی منطقه برفی ویخ زده – پهن کردن صفحات روزنامه و یا فرش ماشین و چیزهایی شبیه به آن – کشیدن ترمز دستی به مقدار کم جهت جلوگیری از بکسباد یکطرفه چرخ ها که از به وجود آمدن مقاومت متفاوت و به وسیله دیفرانسیل ایجاد می شود از روش های حرکت در برف خشک و یخبندان می باشد.
مهم این است که هنگام حرکت در مناطق برفی یا یخبندان نباید پدال کلاچ را به طور ناگهانی رها کنیم . این عمل باعث می شود انتقال نیروی موتور به طور کامل و ناگهانی به چرخ ها و درنتیجه بکسباد کردن آنها می شود. کلاچ را باید نرم وآهسته بالا آورد.
